Επανορθώσεις και μνημόνια
Όταν παραδόθηκε η Γερμανία μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, ακολούθησε η Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919, οι νικητές επέβαλαν στον ηττημένο λαό της Γερμανίας μια σειρά από δυσβάστακτους οικονομικούς όρους – τις λεγόμενες Επανορθώσεις , όπου γύρω στο 2,5% του γερμανικού ΑΕΠ θα πήγαινε ετησίως στους νικητές και συμμάχους.
Η Γερμανία, αποκλεισμένη και από το κοινό νόμισμα της εποχής, μπήκε στην δύνη του υπερπληθωρισμού, της ύφεσης και έτσι, από το 1919 η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (η τότε Γερμανία) παραδόθηκε σταδιακά στους Εθνοσοσιαλιστές, οι οποίοι στη συνέχεια οδήγησαν τον κόσμο στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο . Μια ολόκληρη γενιά έχασε τις οικονομίες της και με τον πόλεμο που ακολούθησε απώλεσε σχεδόν τα πάντα. Και όλα αυτά λόγω των συσχερών και αβάσταχτων οικονομικών όρων που επέβαλαν οι σύμμαχοι (η λεγόμενη Κοινωνία των Εθνών) σ αυτούς.
Οι εξοντωτικοί όροι που επιβλήθηκαν στη Γερμανία, ήταν το αποτέλεσμα της οργής και του μίσους από έναν πολυετή πόλεμο που οδήγησε την Ευρώπη σε εξαφάνιση βασικών της υποδομών, κοινωνικών αξιών και κυρίως οικονομικά ασθενέστερη από πριν. Το σημαντικότερο δε, την απώλεια 18,5 εκατομμύρια ψυχών. Το μίσος λοιπόν ήταν ο κύριος λόγος της επιβολής των όρων στη Γερμανία. Άλλωστε παρόμια παραδείγματα επιβολής δυσβάσταχτων οικονομικών όρων, γνωρίζουμε πολλά από την αρχαία ιστορία.
Σκέφτομαι , μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται, και στη θέση της τότε Γερμανίας, σήμερα βρίσκεται η Ελλάδα.
Μήπως το μίσος και η οργή υποκινεί και τους σημερινούς δανειστές της Ελλάδος, και οι τότε Επανορθώσεις, σήμερα λέγονται μνημόνια ;
Όμως δεν είναι μόνο η Ελλάδα που της επιβλήθηκαν μνημόνια σωτηρίας , η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ακόμη προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους από την οικονομική κρίση που γνώρισε η Ευρώπη.
Το ζητούμενο όμως είναι, πράγματι υπάρχει μίσος από πλευράς των ευρωπαίων αλλά κυρίως των Γερμανών , για τους Έλληνες που θεωρείται ότι σπατάλησαν τα δανεικά χρήματα που έπαιρναν από την ΕΕ μέσω έκδοσης ομολόγων, στα μπουζούκια, τις Cayenne και τις Ελβετικές τράπεζες. Είναι αλήθεια ή ψέμα ;
Aν είναι ψέμα, δηλαδή δεν υπάρχει μίσος, οργή και συναφή συναισθήματα, τότε θα πρέπει να παραδεχθούμε την πραγματική βοήθεια της Γερμανίας και κατ επέκταση της ΕΕ προς την Ελλάδα και ότι τα μνημόνια και η πολιτική λιτότητας θα οδηγήσουν τελικά σε καλύτερες μέρες τους Έλληνες.
Σήμερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο Υπουργός Οικονομικών κος Βαρουφάκης δηλώνει ότι συμβαίνουν και τα δύο . Δηλαδή ότι υπήρχε ένα μίσος εξαρχής, κυρίως από πλευράς της Γερμανίας, λόγω του ότι θέσαμε σε κίνδυνο το ευρώ, καθώς και η πολιτική λιτότητας και οι δυσβάσταχτοι όροι των μνημονίων δεν συμβάλουν για την υποσχόμενη ανάπτυξη, παρά στην κοινωνική εξαθλίωση των Ελλήνων. Ως λύση δε υποβάλλει το κούρεμα του χρέους κατά το 1/3 .
Με τα παραπάνω προσπαθώ να αποτυπώσω μια κατάσταση που σε πολλούς μοιάζει αντιπαράθεση με οικονομικούς όρους και φυσικά ποιος θα διαφωνήσει μιας και αφορά κυρίως την οικονομική μας κατάσταση. Όμως εγώ διακρίνω κυρίως μια πολιτική αντιπαράθεση που έχει να κάνει με ηγεμόνες, με περιφερειακούς εταίρους, με συμμάχους και μη, με πολιτικές ιδεολογίες και κυρίως με στρατηγικές και ελιγμούς που θυμίζουν πόλεμο. Θα μου πείτε αν δεν γινόταν η επανάσταση του '21 και δεν σκοτωνόταν χιλιάδες Ελλήνες , σήμερα δεν θα ήμασταν ελεύθεροι. Πιθανόν να ήμασταν μια τουρκική επαρχία. Συμφωνώ ότι έτσι είναι, πρέπει να σπάσεις αυγά για να κάνεις ομελέτα. Όμως θα είχε μεγάλη σημασία να αρχίσεις μια επανάσταση και κατ επέκταση συμμετοχή σε ένα πόλεμο, ΕΑΝ γνωρίζεις , ότι αυτό που κάνεις δεν θα εξαφανίσει τον λαό σου από τον παγκόσμιο χάρτη και ΕΑΝ είσαι σίγουρος ότι οι αντίπαλοί σου πράγματι κάνουν λάθος.
Δηλαδή, η σημερινή κυβέρνηση θα πρέπει να είναι σίγουρη για τις επιλογές της και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θέσει σε κίνδυνο τον λαό της Ελλάδος, χάριν μιας ιδεολογικής αντιπαράθεσης καπιταλιστών με αριστερούς ριζοσπάστες. Κατά την γνώμη μου αυτό έχει περισσότερη σημασία στην όποια αντιπαράθεση.
Εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι, στις άλλες δύο χώρες που υπέγραψαν μνημόνια, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία που εφάρμοσαν προγράμματα λιτότητας όπως έγινε στην Ελλάδα, φαίνεται να πέτυχαν τον σκοπό τους , όμως με διαφορετικό τρόπο από τον Ελληνικό ( δεν υποστήριξαν τις τράπεζες με αποτέλεσμα πολλές από αυτές να κλείσουν) και σήμερα να απολαμβάνουν μικρότερα επιτόκια δανεισμού και καλύτερη διαχείρηση του χρέους τους.
Μακάρι και εύχομαι, οι ηγέτες μας να πετύχουν το καλύτερο για την Ελλάδα και οι Έλληνες να αρχίσουν επιτέλους να σκέφτονται περισσότερο αμερόληπτα παρά κομματικά ή οπαδικά. Γιατί που ξέρεις... μια διαγραφή χρέους τελικά να είναι καλύτερη από μια πολιτική λιτότητας . Ή μια πολιτική λιτότητας να είναι προτιμότερη από μια εξοντωτική αντιπαράθεση με τους δανειστές.
Το δύσκολο λοιπόν είναι να ξέρουμε που πάμε και τι κάνουμε, γνωρίζοντας εξ αρχής τις δυνάμεις που διαθέτουμε.
