Η Πύρρειος νίκη του "ριζοσπάστη επαναστάτη"
Η εισήγηση του πρωθυπουργού την 1/2/15 στην Βουλή , αφορούσε ουσιαστικά την έγκριση της συμφωνίας του Eurogroup από την Βουλή, η οποία τελικά πέρασε με σχεδόν οριακή πλειοψηφία (56%), την ώρα που η χωριστή τροπολογία της Αριστερής Πτέρυγας ( η οποία εξέφραζε την πλήρη διαφωνία της με το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης) απορρίφθηκε με ψήφους 92 κατά, 68 υπέρ και 5 λευκά.
Οι αριθμοί όπως βλέπουμε είναι αποκαλυπτικοί για να δείξουν το βαθύ ρήγμα που υπάρχει στο εσωτερικό του κυβερνόντος κόμματος. Κάτι που είχαν επισημάνει πολλοί πριν την ανάληψη της κυβέρνησης, λόγω των πολλών και αντίθετων ιδεολογικών συνιστωσών. Δηλαδή την ύπαρξη της ριζοσπαστικής αριστεράς και τους φιλοευρωπαίους σοσιαλιστές. Όσον αφορά την ριζοσπαστική αριστερά ήταν και είναι σταθερή στην αρχική της τοποθέτηση περί απομάκρυνσης της Ελλάδος από την ΕΕ, την επαναφορά της δραχμής και την παντελή κατάργηση των μνημονίων. Όσο για τους φιλοευρωπαϊκούς αριστερούς ή σοσιαλιστές όπως ο αρχηγός του κόμματος, νομίζω ότι απέχουν όλες οι προεκλογικές του εξαγγελίες από την σημερινή του στάση, πετυχαίνοντας μόνο την κατά πολλούς ιστορική «νίκη» με τους δανειστές κάνοντας τους Έλληνες περισσότερο υπερήφανους.
Όσον αφορά την προσωρινή υπερηφάνεια των Ελλήνων, θα πρέπει να καταλογίσουμε στα υπέρ του πρωθυπουργού και του ΥΠΟΙΚ ότι κανένας άλλος σύγχρονος Έλληνας πολιτικός δεν σήκωσε ανάστημα τόσο ψιλά όσο αυτοί, απέναντι στους πανίσχυρους και ηγεμονικούς ευρωπαίους. Και λέω προσωρινή υπερηφάνεια διότι θα την «τρώμε» για λίγο καιρό ακόμη και όταν μας τελειώσει θα τρώμε τις σάρκες μας, διότι μια ενδεχόμενη αθέτηση των όρων του σχεδίου στήριξης (κατάσταση default) θα σήμαινε αυτόματα και στάση πληρωμών λόγω μειωμένης ρευστότητας.
Εδώ θέλω να πω ότι, αν υπήρχε ένα σενάριο ή ένα σχέδιο για την διαπραγμάτευση με τους δανειστές, θα πρέπει να υπήρχε και ένα σχέδιο Β, ως εναλλακτική οδός. Όμως όπως εξελίχθηκαν οι διαπραγματεύσεις φαίνεται ξεκάθαρα ότι το plan B ήταν οι οπισθοχώρηση.
Επανέρχομαι στην έγκριση της συμφωνίας του Eurogroup που ζήτησε ο πρωθυπουργός από την Βουλή, όπου έλαβε ξεκάθαρα την εσωκομματική απάντηση, φθάνουμε στο σημείο να χαρακτηρίζουμε αυτή τη «νίκη» ως Πύρρειο και επίσης να χρεώνεται ως αποτυχία την οπισθοχώρηση, όχι μόνο από την βουλευτική αντιπολίτευση αλλά και από την εσωκομματική του αντιπολίτευση.
Μέχρι σήμερα η κατάσταση έχει όπως την περιγράφω παραπάνω, μην γνωρίζοντας αν το αύριο θα είναι χειρότερο ή καλύτερο. Άλλωστε συνέβη αυτό που περιμέναμε όλοι μας. Το να δώσεις μια βόμβα (ψήφος του λαού) στα χέρια ενός νεαρού επαναστάτη (κυβέρνηση) με υψηλά ποσοστά αδρεναλίνης, είναι λογικό να πάει να την ρίξει σ αυτούς που πολεμούσε τόσο καιρό (δανειστές) και το αποτέλεσμα της έκρηξης ( η σκληρή αντιμετώπιση της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους) να σε φέρει σε χειρότερη διαπραγματευτική θέση από την προηγούμενη. Θέλω να πω ότι για να διαπραγματευτείς μια σύμβαση αλλάζοντας την και όχι καταργώντας την όπως είχε προαναγγείλει η κυβέρνηση, θα πρέπει κατ αρχήν να μην προκαλέσεις πανικό στους συνομιλητές σου με δηλώσεις εξτρεμιστικές, με αποτέλεσμα να εξαγριωθούν. Και κατά δεύτερον να προσπαθήσεις να εδραιώσεις μια εμπιστοσύνη γι αυτά που προτείνεις ή θέλεις να αλλάξεις.
Κρίνω λοιπόν την οπισθοχώρηση σοφή ως ενέργεια και το γεγονός ότι αποκομίσαμε έστω και λίγα οφέλη, μια καλή αρχή.
Αυτό φυσικά δεν ευχαρίστησε καθόλου την ακροαριστερή πτέρυγα της κυβέρνησης. Όμως όλοι καταλαβαίνουμε ότι αν πηγαίναμε για διαπραγματεύσεις με την γραμμή των ακροαριστερών τώρα πιθανότατα να ήμασταν εκτός ΕΕ, με ότι αυτό συνεπάγετε. Εξυπακούεται ότι η θέση της Ελλάδος είναι στην ΕΕ, κάτι που επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Η πρώτη φάση της διαπραγμάτευσης τελείωσε και ευτυχώς αναίμακτα. Θα πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι ένας πόλεμος κερδίζετε με πολλές και επιτυχείς μάχες και όχι με τσαμπουκάδες και περίστροφα στο τραπέζι.
