Το χρήμα και πως δημιουργείται
Παρόλες τις μέχρι σήμερα πολλές αναφορές, στο παραπάνω θέμα και μάλιστα από ένκριτους επιστήμονες, θα ήθελα από μέρους μου να παρουσιάσω μια πιο απλή και κατανοητή περιγραφή για το πως δημιουργείται, πως χρησιμοποιήται και κυρίως ποιά είναι τα κίνητρα για την απόκτησή του. Και όταν λέμε χρήμα, ενοούμαι το περιουσιακό στοιχείο με το πληρώνουμε όταν αποκτούμε κάτι από κάποιον άλλο. Διότι ως χρήμα χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς πολλά μέσα. Κατά την αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν τα κοχύλια , στον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο ως μέσο συνναλαγής, τα τσιγάρα και ούτω καθ εξής.
Δημιουργία του χρήματος
Tο μεγαλύτερο μέρος του χρήματος δημιουργείται από τις τράπεζες και το υπόλοιπο από τα Εθνικά Νομισματοκοπεία. Το χρήμα δεν δημιουργείται από τις καταθέσεις των τραπεζών ούτε από τα κέρδη των τραπεζών, αλλά από τις υποσχέσεις των δανειστών ότι θα αποπληρώσουν το δάνειο τους. Και η υπόσχεση των δανειστών είναι η υπογραφή τους στις συμβάσεις της Τράπεζας ότι θα επιστέψουν το κεφάλαιο που δανείστηκαν πλέον κάποιου τόκου. Και ως εγγύηση ο δανειζόμενος βάζει το σπίτι του, το αυτοκίνητό του , το σκάφος του κλπ. Τα οποία κινδυνεύει να τα χάσει αν δεν επιστρέψει το κεφάλαιο και τους τόκους έως την λήξη του δανείου.
Σε μια χορήγηση δανείου λοιπόν , η τράπεζα θα πρέπει να βρει τα χρήματα για να τα δανείσει εφ όσον τα αιτηθεί ο πελάτης και εφ όσον υπάρχουν εγγυήσεις. Και το κάνει με ένα απλό τρόπο. Εγγράφοντας στα βιβλία της ότι ο Χ δανειολήπτης πήρε Χ ποσό δανείου . Το μόνο πράγμα που είναι αληθινό στη συναλλαγή αυτή , είναι οι εγγυήσεις των δανειοληπτών δηλ. τα σπίτια , τα αυτοκίνητα , τα σκάφη κλπ. , ενώ το χρήμα που εγγράφεται στα βιβλία της τράπεζας και παίρνει ο δανειολήπτης είναι πλασματικό ή ηλεκτρονικό. Στην ουσία δεν υπάρχει στα ταμεία της τράπεζας. Το δικαίωμα ώστε οι τράπεζες να εκδίδουν χρήμα , της το δίνει η εκάστοτε κυβέρνηση η οποία νομοθετεί το μέγιστο ποσό που μπορούν να δανείσουν οι τράπεζες , σε σχέση με το μετοχικό τους κεφάλαιο, με τις καταθέσεις που έχει, αλλά και την πιστοληπτική της ικανότητα . Όμως είναι γεγονός ότι τα χρήματα που δανείζει, δεν υπάρχουν αλλά δημιουργούνται με λογιστικό τρόπο. Έτσι ένα δάνειο γίνεται αυτόματα χρήμα , το οποίο ο δανειζόμενος ξοδεύει για αγορές διαφόρων καταναλωτικών αγαθών και υπηρεσιών . Και το σημαντικότερο είναι ότι το νέο χρήμα που έχει δημιουργηθεί τελικά επιστρέφει στις τράπεζες με μορφή καταθέσεων. Δηλ μιλάμε για ένα κλειστό κύκλωμα όπου το χρήμα παράγεται από τις Τράπεζες και κυκλοφορεί μέσα από αυτές.
Εδώ τώρα παρατηρούμε το εξής . Στις περιπτώσεις όπου στην οικονομική ιστορία αναφέρονται ως κραχ , αυτό συνέβη λόγω του ότι , όλοι όσοι είχαν καταθέσεις στις τράπεζες, πήγαν μαζικά να τις αποσύρουν. Δηλαδή αν σήμερα όλοι οι πολίτες αποφασίσουν να πάρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες, είναι φυσικό ότι δεν θα μπορέσουν να το κάνουν διότι δεν υπάρχει τόσο χρήμα στις τράπεζες διότι ήταν πλασματικό ή εικονικό και δεύτερον θα επερχόταν η χρεοκοπία των τραπεζών πρώτα και κατόπιν του κράτους (περίπτωση της Κύπρου τον Μάρτη του 2013) .
Άρα ο μεγαλύτερος φόβος και εχθρός του σύγχρονου οικονομικού συστήματος είναι η μαζική απόσυρση των καταθέσεων από τους κατόχους. Θεωρείται πλέον σίγουρο ότι μαζικές αναλήψεις σε περιόδους κρίσεις θα προκαλέσουν την χρεωκοπία των τραπεζών και των κρατών , αφού επαληθεύθηκε όσες φορές και αν συνέβη , όπως στην Αμερική , στην Ελλάδα , στην Αργεντινή στην Κύπρο, στην Ιρλανδία και όπου αλλού.
Το χρήμα λοιπόν που παράγεται δεν μπορεί να πάει πουθενά αλλού εκτός από τις τράπεζες ,εκτός αν κάποιοι το κρύβουν ή το αποθηκεύουν ως επιταγές ή αξιόγραφα εκτός τραπεζών π.χ. σε χρηματοκιβώτιο στο σπίτι τους. Αλλά το ποσό αυτό είναι απειροελάχιστο σε σχέση με αυτό που κυκλοφορεί παγκοσμίως , άσχετα αν η κάθε χώρα έχει διαφορετικά νομίσματα. Το χρήμα που εκδίδει η οποιαδήποτε τράπεζα του κόσμου κυκλοφορεί σε όλο τον πλανήτη, μέσω των εισαγωγών και εξαγωγών προϊόντων, αλλά και των συναλλαγματικών ισοτιμιών των νομισμάτων. Έτσι θα μπορούσαμε κάλλιστα να αποτιμήσουμε το χρήμα που υπάρχει διεθνώς, μετατρέποντας το σε ένα συγκεκριμένο νόμισμα. Και όλο αυτό το τραπεζικό σύστημα που παράγει χρήμα , το στηρίζουν οι κυβερνήσεις όλων των χωρών του κόσμου , άσχετα με το πολίτευμα που επικρατεί σε κάθε χώρα και άσχετα με το οικονομικό μοντέλο της κάθε χώρας. Έτσι βλέπουμε ότι το παγκόσμιο κυκλοφορούν χρήμα πάντα θα αυξάνετε χωρίς σταματημό . Αυτό όμως δεν συμβαίνει λόγω των χρηματιστηρίων . Που είναι οι ρυθμιστές του πλεονάζοντος χρήματος ανά τον κόσμο .Και πλεονάζον χρήμα θεωρείται όταν ο όγκος του χρήματος δεν συμβαδίζει με την ανάπτυξη. Και αυτός είναι ο λόγος που μερικοί θεωρούν την οποιαδήποτε ύφεση , ως υγεία στο οικονομικό σύστημα , το ότι δηλ. έχουμε κατά περιόδους πτώση στα χρηματιστήρια και στις διεθνείς χρηματαγορές συμβαίνει διότι η παραγωγή πλούτου διεθνώς δεν συμβαδίζει με την παγκόσμια ανάπτυξη . Αυτό που λέμε “φούσκα” . Όταν σκάσει αυτή η φούσκα το σύστημα θα εκτονωθεί , θα έλθει σε κανονικά επίπεδα , με μόνη σίγουρη εξέλιξη , την ανοδική του και πάλι πορεία . Αυτό από μερικούς μελετητές αναφέρεται και ως ταλάντωση των αγορών.
Λίγη φιλοσοφία
Αφού είδαμε πως δημιουργείται το χρήμα και από ποιους, ας δούμε και γιατί δημιουργείται. Δηλαδή ποιος ο λόγος της ύπαρξης και της δημιουργίας του χρήματος.
Εν αρχή ην ο άνθρωπος. Από την εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στη γη, μέχρι σήμερα παρατηρούμε ότι, ο άνθρωπος και ενώ ζούσε μόνος, έφτασε σε κάποιο ικανοποιητικό σημείο ώστε να δαμάσει τα φυσικά φαινόμενα, τα οποία του δημιούργησαν πολλά προβλήματα, για τα οποία ένοιωθε μεγάλη ανασφάλεια, όταν άρχιζε να δημιουργεί κοινωνίες δημιουργήθηκε αυτόματα μια νέα ανασφάλεια. Ένοιωθε ανασφαλής από τους άλλους ανθρώπους. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος κάτω από μια συνεχή πίεση ανασφάλειας , δημιούργησε μια υποσυνείδητη τάση, την οποία δεν αντιλαμβάνεται πλέον συνειδητά. Ακόμη και όταν ο άνθρωπος κατορθώνει να επιτύχει σημαντικά επίπεδα αφθονίας και πλούτου, αυτή η υποσυνείδητη αίσθηση της έλλειψης δεν τον εγκαταλείπει σχεδόν ποτέ, με αποτέλεσμα να συνεχίζει να φοβάται ότι μπορεί να χάσει τα πλούτη του ή ότι δεν είναι αρκετά, οπότε κάποιοι άλλοι με περισσότερα πλούτη θα έχουν περισσότερη δύναμη από αυτόν και θα κυριαρχήσουν επάνω του, με αποτέλεσμα να συνεχίζει να προσπαθεί να καλύψει αυτή την έλλειψη που προέρχεται από βαθιά μέσα του αν και δεν μπορεί να αντιληφθεί την πηγή της. Άρα το χρήμα είναι δημιουργία ενός ατελούς και ανασφαλούς ανθρώπινου νου και βασίζεται στην έλλειψη. Η οποία είναι το δομικό στοιχείο του χρήματος.
Όπως είπα και πιο πάνω, ότι το χρέος δημιουργεί χρήμα, θα είναι πιο ορθό να πούμε ότι το χρέος και η έλλειψη τα οποία ειναι αλληλένδετα, δημιουργούν χρήμα. Δεν υπάρχει περίπτωση να δανεισθεί κάποιος (δηλ. να χρωστά) αν δεν υπάρχει το αίσθημα της έλλειψης. Κανένας δεν δανείζεται για χόμπι παρά μόνον όταν έχει έλλειψη χρημάτων.
Η επιθυμία
Η δημιουργία και η λειτουργία του διεθνούς τραπεζικού συστήματος είναι σήμερα γνωστά, μόνο από μερικούς ανθρώπους στο πλανήτη. Στοιχεία που αγνοούν οι περισσότεροι άνθρωποι διότι δεν τα διδάχθηκαν ποτέ στα σχολεία κανενός κράτους και διότι το τραπεζικό σύστημα προστατεύεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις . Αυτό ισχύει για όλα τα κράτη, ασχέτως οικονομικού μοντέλου. Άραγε τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να αγνοούν ηθελημένα μερικές φορές την ύπαρξη ενός τέτοιου συστήματος που θυμίζει την σχέση αφέντη και δούλου ; Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι στη γη θέλουν να υπάρχουν οι τράπεζες και να δανείζουν; Σίγουρα αυτός που δεν χρωστάει χρήματα σε κανένα ιδιώτη ή τράπεζα έχει ξεφύγει από τα δίχτυα του κερδοσκοπικού συστήματος . Για πόσο όμως ;
Την απάντηση την δίνει η φιλοσοφία αλλά και η βιολογία, όπου περιγράφεται το εξής : σε όλα τα έμβια όντα δεν αρέσει η αλλαγή του περιβάλλοντας που ζουν . Και οι μικρές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα σ΄αυτή τη ζωή , ονομάζεται προσαρμογή και εξέλιξη . Έτσι οι άνθρωποι υπομένουν μια σκληρή και βίαιη κατάσταση την οποία πραγματικά δεν επιθυμούν , προκειμένου να “χαλάσουν την ησυχία τους” .H ανοχή λοιπόν για να διατηρηθεί ένα περιβάλλον σταθερό προκαλεί φαινόμενα εκμετάλλευσης των ανθρώπων. Μόνο όταν κινδυνεύει η ζωή τους και φθάσουν σε σημεία ανέχειας, τότε ξυπνούν απότομα και με απίστευτη δύναμη επαναστατούν .
Νομίζω ότι η απάντηση βρίσκεται κάπου βαθιά κρυμμένη στον καθένα μας . Μια απάντηση που κανένας δεν θέλει να παραδεχθεί ότι υπάρχει . Και αυτή η απάντηση είναι ότι ο άνθρωπος πάντα ήθελε και επιθυμούσε το χρήμα .Ενώ πιο πάνω είπαμε ότι η έλλειψη δημιουργεί το χρήμα, τώρα περνάμε σε άλλο σημείο, όπου ο άνθρωπος κατέχει τον πλούτο και επιθυμεί περισσότερο. Αρά μπορούμε να πούμε ότι ένα ακόμη δομικό στοιχείο για την δημιουργία του χρήματος είναι η άκρατη επιθυμία των πλουσίων για περισσότερο χρήμα. Και η επιθυμία δημιουργείται τεχνητά μέσω των διαφημίσεων, ώστε να αναπτυχθεί η καταναλωτική ανάγκη και επιθυμία.
Δεν βγάζουμε άδικα το συμπέρασμα ότι οι πλούσιοι εμφανίζουν σαφώς συμπεριφορές απληστίας, που πολλές φορές εκτρέπονται σε πράξεις αδικίας, ατιμίας σκληρότητας, και βάναυσης εκμετάλλευσης των συνανθρώπων τους. Η επιθυμία του ανθρώπου για το χρήμα και τον πλούτο δεν γνωρίζει ιδεολογίες ούτε κατεστημένα . Είναι κρυφό μυστικό όλων. Άλλωστε στη γλώσσα των πλουσίων χρήμα σημαίνει δύναμη. Υποσυνείδητα λοιπόν ο άνθρωπος “μαγεύεται” από τον πλούτο , για τον οποίο γράφθηκαν πάρα πολλά από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι έλεγαν ότι τα “σκαλοπάτια” της ζωής που επιθυμεί ο κάθε άνθρωπος, είναι τα εξής : Πρώτα να τραφεί για να ζήσει, κατόπιν να θρέψει την οικογένεια του , αν έχει , κατόπιν να αποκτήσει εργασία , κατόπιν να αποκτήσει πλούτο και κατόπιν δόξα . Πιο ειναι το επόμενο σκαλί μετά την δόξα, που μόνο λίγοι άνθρωποι στη γη γεύτηκαν ;….. Η θεοποίηση.
